miércoles, 26 de diciembre de 2012

PANDORLATO

Cociñas a lume de biqueira, fornos a lume de biqueira, as casas cheiran a comida, a comida rica preparada con todo o agarimo do mundo.
Na miña casa o que máis funciona é o forno, sempre saen cheiros do forno aínda que non sexa Nadal. Encántanme os pans doces de todo tipo e este que presento foi velo e poñerme a facelo, pareceume fácil e que tiña que estar moi rico.
É imprescindible ter algunha maquiniña que nos axude ou na súa falta un bo brazo (que non sei eu como quedaría ese brazo).
Teño que darlle as grazas a José Manuel de Asopaipas por este descubrimento.
En castellano
Cocinas a tope, hornos a tope, las casas huelen a comida, a comida rica preparada con todo el cariño del mundo.
En mi casa lo que más funciona es el horno, siempre salen olores del horno aunque no sea Navidad. Me encantan los panes dulces de todo tipo y este que presento fue verlo y ponerme a hacerlo, me pareció fácil y que tenía que estar muy rico. Es imprescindible tener alguna maquinita que nos ayude o en su defecto un buen brazo (que no sé yo como quedaría ese brazo).
Tengo que darle las gracias a José Manuel de Asopaipas por este descubrimiento.


 
Ingredientes:
Para o fermento:
70 gramos de fariña
80 gramos de leite
1sobre de levadura seca, marca maizena (ou 8 g de levadura fresca)
1 culleradiña de mel
Para a masa final:
210 gramos de harina (eu necesitei máis, uns 50 g máis)
90 gramos de azucre
180 gramos de ovos (uns 3 ovos medianos)
110 gramos de manteiga a temperatura ambiente
5 gramos de sal
Raiadura dunha laranxa
2 culleradas de licor de cointreau
Para a terminación:
Unha clara un pouco batida, eu pinteino con ovo enteiro ou con leite
Un puñado de almendras (as miñas laminadas)
Azucre cunhas pingas de auga ou de cointreau
En castellano
Ingredientes:
Para el fermento:
70 gramos de harina
80 gramos de leche
1sobre de levadura seca, marca maizena (o 8 g de levadura fresca)
1 cucharadita de miel
Para la masa final:
210 gramos de harina (yo he necesitado más, unos 50 g más)
90 gramos de azúcar
180 gramos de huevos (unos 3 huevos medianos)
110 gramos de mantequilla a temperatura ambiente
5 gramos de sal
Ralladura de una naranja
2 cucharadas de licor de cointreau
Para la terminación:
Una clara un poco batida, yo lo pinté con huevo entero o con leche
Un puñado de almendras (las mías laminadas)
Azúcar con unas gotas de agua o de cointreau



Elaboración
- O primeiro é organizarse. Na receita orixinal recomenda deixar a masa na neveira toda a noite, se o facémos así, preparamos o fermento a iso das 8 ou 9 da tarde-noite. Eu probei así e sen meter a masa na neveira. Si non metemos a masa na neveira, podemos empezar pola mañá, si o facemos pola tarde nunca máis tarde das 2 ou 3 da tarde.
- Preparamos o fermento, mesturamos ben os ingredientes, tapamos o bol con papel filme e deixamos sobre unha hora ata que dobre o seu volume. Neste momento sacamos a manteiga da nevera.
Para facer a masa:
- Incorporamos ao fermento o resto da fariña e un ovo e mesturamos ben. Con isto fórmase unha masa moi compacta e pouco manexable, moi dura. Esta parte eu fíxena a man, o que pasa é que cando se incorporan o resto dos ingredientes custa moito conseguir que se integren ben e custa moito desfacer os grumos que se forman, polo tanto recomendo que non se poña toda a harina.
- Seguimos incorporando o resto dos ovos, parte da harina que deixamos, o sal, o licor e o azucre. Todo isto aos poucos e axudados dalgunha amasadora, no meu caso unha batidora de dúas varillas cos accesorios amasadores (unhas varillas retortas). É imposible manexar a masa coas mans.
- Para finalizar engadimos a manteiga a temperatura ambiente. É importante que o amasado se prolongue durante bastante tempo ata que quede todo moi ben incorporado. O amasado é longo, moi longo, no meu caso probablemente estivese unha hora, repousando para que non se requentara demasiado a batidora. Si úsase outro tipo de amasadora non se prolongará tanto. Debemos amasar hasta que consigamos que se vaia separando das paredes do recipiente.
- É ao final cando lle engadimos un pouco máis de fariña, no meu caso foron uns 50 gramos. A masa debe de quedar suave e aterciopelada. A súa textura é máis ben como de biscoito, é unha masa branda.



- Deixamos fermentar aproximadamente outra hora máis. Tapamos con filme e deixamos no frigorífico toda a noite ata o día seguinte. Sacamos ao día seguinte, enfariñamos a superficie de traballo e depositamos a masa e intentamos levala cara ao centro, coas mans enfariñadas. Collemos a bóla de masa e introducímola no molde (isto só é posible se a  deixamos na neveira dado que a masa está máis dura por efecto do enfriamento da manteiga, se non se mete na neveira pasaremos a masa ao molde cunha espátula). Eu probei a non deixar a masa na neveira e logo desa hora (ou hora e media, debemos deixar que dobre o seu volume) fermentando xa a introducín no molde, queda ben.
- Como non teño moldes de panettone usei un molde de biscoito forrado con papel de fornear, o papel debe sobresaír da superficie do molde, polo menos o dobre da altura do molde. O molde que usei é de 18 cm de diámetro e 7 de profundidade.
- Introducimos no molde e imos deixar fementar ata que aumente moito o seu volume, no meu caso ata que chegou ao bordo do molde, unhas tres horas aproximadamente, debemos ter en conta a temperatura das nosas casas, sempre poño o recipiente no forno coa luz acesa. E cubrimos cun filme.
- Prequecemos o forno a 180 graos e antes de introducir pintamos coa clara batida (eu pinteino con ovo batido ou con leite) e espolvoreamos con abundante azucre que mollamos cunhas pingas de auga (no meu caso de countreau) e colocamos almendras por encima con coidado.
- Forneamos durante 45 minutos (na receita orixinal di 30 minutos), aínda que si é importante ir observando por se se doura demasiado pronto, entón debemos colocar por encima papel de aluminio para que non se doure demasiado.
- Unha vez pasado o tempo comprobamos cunha agulla e si sae seca damos por rematada a cocción, deixando arrefriar antes de consumir (si somos capaces).



En castellano
Elaboración
- Lo primero es organizarse. En la receta original recomienda dejar la masa en la nevera toda la noche, si lo hacemos así, preparamos el prefermento a eso de las 8 o 9 de la tarde-noche. Yo he probado así y sin meter la masa en la nevera. Si no metemos la masa en la nevera, podemos empezar por la mañana, si lo hacemos por la tarde nunca más tarde de las 2 o 3 de la tarde.
- Preparamos el fermento, mezclamos bien los ingredientes, tapamos el bol con papel film y dejamos sobre una hora hasta que haya doblado su volumen. En este momento sacamos la mantequilla de la nevera.
Para hacer la masa:
- Incorporamos al prefermento el resto de la harina y un huevo y mezclamos bien. Con esto se forma una masa muy compacta y poco manejable, muy dura. Esta parte yo la hice a mano, lo que pasa es que cuando se incorporan el resto de los ingredientes cuesta mucho conseguir que se integren bien, por lo tanto recomiendo que no se ponga toda la harina.
- Seguimos incorporando el resto de los huevos, parte de la harina que hemos dejado, la sal, el licor y el azúcar. Todo esto poco a poco y ayudados de alguna amasadora, en mi caso una batidora de dos varillas con los accesorios amasadores (unas varillas retorcidas). Es imposible manejar la masa con las manos.
- Para finalizar añadimos la mantequilla a temperatura ambiente. Es importante que el amasado se produzca durante bastante tiempo hasta que quede todo muy bien incorporado. El amasado es largo, muy largo, en mi caso probablemente estuviera una hora, reposando para que no se recalentara demasiado la batidora. Si se usa otro tipo de amasadora no se prolongará tanto.
- Es al final cuando le añadimos un poco más de harina, en mi caso fueron unos 50 gramos. La masa debe de quedar suave y aterciopelada. Su textura es más bien como de bizcocho, es una masa blanda. 
- Dejamos fermentar aproximadamente otra hora más. Tapamos con film y dejamos en el frigorífico toda la noche hasta el día siguiente. Sacamos al día siguiente, enharinamos la superficie de trabajo y deposistamos la masa e intentamos llevarla hacia el centro, con las manos enharinadas. Cogemos la bola de masa y la introducimos en el molde (esto solo es posible si se ha dejado en la nevera dado que la masa está más dura por efecto del enfriamiento de la mantequilla, si no se mete en la nevera pasaremos la masa al molde con una espátula). Yo he probado a no dejar la masa en la nevera y después de esa hora (u hora y media, debemos dejar que doble su volumen) fermentando ya la introduje en el molde, queda bien.
- Como no tengo moldes de panettone usé un molde de bizcocho forrado con papel de hornear, el papel debe sobresalir de la superficie del molde, por lo menos el doble de la altura del molde. El molde que he usado es de 18 cm de diámetro y 7 de profundidad
- Introducimos en el molde y vamos a dejar fementar hasta que aumente mucho su volumen, en mi caso hasta que llegó al borde del molde, unas tres horas aproximadamente, debemos tener en cuenta la temperatura de nuestras casas, siempre pongo el recipiente en el horno con la luz encendida. Y cubrimos con un film.


 
- Precalentamos el horno a 180 grados y antes de introducir pintamos con la clara batida (yo lo he pintado con huevo batido o con leche) y espolvoreamos con abundante azúcar que hemos mojado con unas gotas de agua (en mi caso de countreau) y colocamos almendras por encima con cuidado.
- Horneamos durante 45 minutos (en la receta original dice 30 minutos), aunque si es importante ir observando por si se nos dora demasiado pronto, entonces debemos colocar por encima papel de aluminio para que no se dore demasiado.
- Una vez pasado el tiempo comprobamos con una aguja y si sale seca damos por terminado la cocción, dejando enfriar antes de consumir (si somos capaces).
miércoles, 28 de noviembre de 2012

BISCOITO DE IOGUR SABOR LIMÓN

BIZCOCHO DE YOGUR SABOR LIMÓN
Pois si, un simple biscoito de iogur. Quen non fixo algunha vez o biscoito de iogur? Creo que todo o mundo (ou case) probou a facelo e seguro que é o máis socorrido en caso de necesidade de algo doce. É simple, é do máis simple e con todo delicioso. Con esta receita básica todos facemos as nosas variacións, cada un seguro que ten o seu toque que o fai particular. Eu xa probei moitas variantes, substituír o iogur por queixo crema, por nata, con ambos, con chocolate, con noces... Este tipo de biscoito é o que uso para facer tortas con recheos e queda perfecto. Esta vez a variante foi o limón e é un delicado bocado con sabor a limón do máis delicioso. Hai miles de receitas pola rede deste tipo de biscoito, pero faltaba a miña.
En castellano
Pues sí, un simple bizcocho de yogur. Quien no hizo alguna vez el bizcocho de yogur? Creo que todo el mundo (o casi) ha probado a hacerlo y seguro que es lo más socorrido en caso de necesidad de algo dulce. Es simple, es de lo más simple y sin embargo delicioso. Con esta receta básica todos hacemos nuestras variaciones, cada uno seguro que tiene su toque que lo hace particular. Yo ya he probado muchas variantes, sustituír el yogur por queso crema, por nata, con ambos. con chocolate, con nueces... Este tipo de bizcocho es el que uso para hacer tartas con rellenos y queda perfecto. Esta vez la variante ha sido el limón y es un delicado bocado con sabor a limón de lo más delicioso. Hay miles de recetas por la red de este bizcocho, pero faltaba la mía.



Ingredientes
1 iogur de limón, o vaso usarase como medida
2 medidas de azucre
1 medida de aceite de xirasol
3 ovos
Raspadura de limón
4-5 culleradas de zume de limón
2 1/2 medidas de fariña
1 medida de améndoa moída
2 sobres dobres de gasificante (dous morados e dous brancos de hacendado) ou un sobre de royal
En castellano
Ingredientes
1 yogur de limón, el vaso se usará como medida
2 medidas de azúcar
1 medida de aceite de girasol
3 huevos
Ralladura de limón
4-5 cucharadas de zumo de limón
2 1/2 medidas de harina
1 medida de almendra molida
2 sobres dobles de gasificante (dos morados y dos blancos de hacendado) o un sobre de royal



Realización
- Baleiramos o iogur nun bol, engadimos o azucre e mesturamos. Incorporar o aceite, remover.
- Cando teñamos unha mestura homoxénea engadimos o ovos un a un mesturando ben.
- Incorporamos a raspadura, o zume e para rematar a fariña, a améndoa e os gasificantes ou o royal. Engadimos cada medida por separado, cando a primeira medida de fariña estea ben integrada engadimos a seguinte ata rematar con todo.
- Introdúcese no molde elixido cuberto con papel de fornear ou untado con manteiga e espolvoreado con fariña.
- Só queda metelo en forno prequecido a 180º durante 45 minutos (el tiempo y la temperatura son orientativos, cada horano tiene sus peculiaridades.)



En castellano
Realización
- Vaciamos el yogur en un bol, añadimos el azúcar y mezclamos. Incorporar el aceite, remover.
- Cuando tengamos una mezcla homogénea añadimos lo huevos uno a uno mezclando bien.
- Incorporamos la ralladura, el zumo y por último la harina,  la almendra y los gasificantes o el royal. Añadimos cada medida por separado, cuando la primera medida de harina esté bien integrada añadimos la siguiente.
- Se introduce en el molde elegido cubierto con papel de honear o untado con mantequilla y espolvoreado con harina. 
- Solo queda meterlo en horno precalentado a 180º durante 45 minutos (el tiempo y la temperatura son orientativos, cada horno tiene sus peculiaridades.)
 
 
domingo, 18 de noviembre de 2012

CROQUETAS DE SETAS, ALBAHACA Y CAMEMBERT

 Encántanme as croquetas, de calquera cousa. Nun principio  parecíame estragar os cogomelos facendo croquetas, despois pensei que era unha boa forma de facer que durasen máis. Foi un acerto porque a pesar de que me gustan as croquetas, estas levan a palma, que ricas, de feito xa as volvín a repetir.
Parece que publicada unha receita de croquetas é unha bobada publicar máis porque a bechamel faise sempre igual. Pois non, sempre probo como mellorar a masa e creo que o conseguín, saen moi cremosas, deliciosas.
Os cogomelos, nunca pensei que ía aprender tanto, non sei como agradecer tanta xenerosidade, xa son varias as receitas que publiquei e varias as distintas variedades que probei xa, e todo sen saír da casa. Moitas grazas a Carmen por entender tanto, por ir recollelas ao monte e por acordarse de min e a Óscar por ser un transportista estupendo e porque se non fose por el na de na.
 
 
 
En castellano
Me encantan las croquetas, de cualquier cosa. En un principio me parecía estropear las setas haciendo croquetas, después pensé que era una buena forma de hacer que duraran más. Fue un acierto porque a pesar de que me gustan las croquetas, éstas se llevan la palma, que ricas, de hecho ya las he vuelto a repetir.
Parece que publicada una receta de croquetas es una tontería publicar más porque la bechamel se hace siempre igual. Pues no, siempre pruebo como mejorar la masa y creo que lo he conseguido, salen muy cremosas, deliciosas.
Las setas, nunca pensé que iba a aprender tanto, no sé como agradecer tanta generosidad, ya son varias las recetas que he publicado y varias las distintas variedades que he probado ya, y todo sin salir de casa. Muchas gracias a Carmen por entender tanto, por ir a recogerlas al monte y por acordarse de mi y a Óscar por ser un transportista estupendo y porque si no fuera por él na de na.
 
Las setas empleadas, Hydnum repandum (lengua de vaca)

 
Ingredientes
300 g de cogomelos, neste caso Hydnum repandum (lengua de vaca)
1 cebola
2 dentes de allo
Un anaquiño de pemento
6 follas de albahaca
sal
Para a bechamel
120 g de manteiga
130 g de fariña
200 ml de nata
400 ml de leite (poño desnatada)
50 g de queixo camembert
sal, noz moscada e pementa.
Para o rebozado
4 ovos
Pan rilado
1 culleradiña de levadura Royal
Aceite para fritir.
En castellano
Ingredientes
300 g de setas, en este caso Hydnum repandum (lengua de vaca)
1 cebolla
2 dientes de ajo
un trocito de pimiento verde
6 hojas de albahaca
sal
Para la bechamel
120 grs de mantequilla
130 grs de harina
200 ml de nata
400 ml de leche (pongo desnatada)
50 g de queso camembert
sal, noz moscada y pimienta
Para el rebozado
4 huevos
Pan rallado
1 cucharadita de levadura Royal
Aceite para freír.


 
Elaboración
 - Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva, cando estea quente pochamos a cebola e o allo cordados moi finos (eu fágoo na picadora)
- Cando a cebola estea dourada incorporamos o pemento cortado en anacos moi pequenos. Deixamos que vaia abrandando.
- Para rematar introducimos os cogomelos cortados en anacos pequenos. Deixamos que se vaian facendo, salgamos. Deixámolo ata que se consuma a auga dos cogomelos. Esta especie non solta tanta auga como outras, tamén podemos escorrerlle a auga se consideramos que xa éstán feitas.
- Picamos moi finiña a albahaca e incorporámoslla dándolle unhas voltas.
- Elaboración da bechamel: métese a manteiga ó lume nun cazo ata que se derreta.
- Engádese a fariña e reméxese ben cunhas variñas ata que estea ben integrado e non haxa grumos. Deixámolo un pouco (2-3 minutos), sempre remexendo, para que se coza a fariña. Con calor media.
- Quentamos o leite no micro uns catro minutos.
- Engadimos o leite e remexemos constantemente. Eu sempre poño o leite morno porque así seguro que non me quedan grumos. Primeiro introduzo a metade do leite e logo cando vexo que vai espesando vou introducindo o resto ata conseguir a textura e espeso desexado, neste caso, das croquetas, ten que ser espesiña.
- Case ao final, cando xa temos a bechamel lista, engadimos o sal, a pementa e a noz moscada. Dámoslle unhas voltas e incorporamos o queixo ata que se funda coa bechamel. Sempre lle poño queixo á bechamel, aínda que só sexan tres lonchas de queixo fundente de sandwich.
- Apagamos o lume e engadimos os cogomelos e dámoslle unhas voltas para que quede ben repartido pola bechamel.
- Estendemos a bechamel nunha bandexa para que enfríe. Pódeselle pasar por encima un pouco de manteiga para que non críe tona ou cubrila con un filme.


 
- Unha vez fría procedemos a moldear as croquetas. Eu poño tres pratos un con pan rilado, outro cos ovos batidos e outro con pan rilado. Facilita un pouco o traballo poñer a bechamel nunha manga pasteleira e facer uns rulos longos encima do 1º prato con pan rilado,  rebozámolos no pan, cortamos as croquetas, logo pasámolas por ovo e por último por pan rilado, deste xeito fáiselle unha cuberta moi cruxente e resistente.
- No ovo batido poñémoslle unha culleradiña de levadura Royal, esto tamén contribúe ó efecto da cuberta mencionado antes.
- Frítense en abundante aceite quente.



 
En castellano
Elaboración
- Cubrimos el fondo de una sartén con aceite de oliva, cuando esté caliente pochamos la cebolla y el ajo cordados muy finos (yo lo hago en la picadora)
- Cuando la cebolla esté dorada incorporamos el pimiento cortado en trozos muy pequeños. Dejamos que vaya ablandando.
- Por último introducimos las setas cortadas en trozos pequeños. Dejamos que se vayan haciendo, salamos. Lo dejamos hasta que se consuma el agua de las setas. Esta especie no suelta tanta agua como otras, también podemos escurrirle el agua si consideramos que ya éstán hechas.
- Picamos muy finita la albahaca y se la incorporamos dándole unas vueltas.


 
- Para la bechamel: se pone la mantequilla al fuego en uno cazo hasta que se derrita.
- Se añade la harina y se bate bien con unas varillas hasta que esté bien integrado y no haya grumos. Lo dejamos un poco (2-3 minutos), siempre batiendo, para que se cueza la harina. Con calor medio alto.
- Calentamos la leche con la nata en el micro unos cuatro minutos.
- Añadimos la leche con la nata y batimos constantemente. Yo siempre pongo la leche tibia porque así seguro que no me quedan grumos. Primero introduzco la mitad de la leche y luego cuando veo que va espesando voy introduciendo el resto hasta conseguir la textura y espesor deseado, en este caso, de las croquetas, tiene que ser espesita.
- Casi al final, cuando ya tenemos la bechamel lista, añadimos la sal, la nuez moscada y la pimienta. Le damos unas vueltas e incorporamos el queso hasta que se funda con la bechamel. Yo siempre le pngo queso a la buechamel, aunque sea tres lonchas de queso fundente para sandwiches.
- Apagamos el fuego y añadimos las setas y le damos unas vueltas para que quede bien repartido por la bechamel.
- Extendemos la bechamel en una bandeja para que enfríe. Se le puede pasar por encima un poco de mantequilla para que no crie costra o un cubrirla con film.
- Una vez fría procedemos a moldear las croquetas. Yo pongo tres platos, uno con pan rallado, otro con los huevos batidos y otro con pan rallado. Facilita un poco el trabajo poner la bechamel en una manga pastelera y hacer unos rulos largos encima del priemer plato con pan rallado,  los rebozamos en el pan, cortamos las croquetas, luego las pasamos por huevo y por último por pan rallado, de este modo se le hace una cubierta muy crujiente y resistente.
- En el huevo batido le ponemos una cucharadita de levadura Royal, esto también contribuye al efecto de la cubierta mencionado antes.
- Se fríen en abundante aceite caliente.

jueves, 1 de noviembre de 2012

S´MORES PIE OU TORTA DE CHOCOLATE E NUBES

Recoñezo que esta torta é unha americanada, non son moito de sucumbir a elas, pero é unha americanada deliciosa (sen desprezar nada do que veña de América, que todo debe ser bo porque cada vez invádenos máis a súa repostería). Resultoume tan curiosa a mestura que non me puiden resistir. Nunca antes a vira e resulta que é unha mestura moi común, galleta, chocolate e nubes. O peor de todo é que estou descubrindo páxinas americanas que van ser un perigo porque se me antolla todo o que vexo. Quero facer todas esas tortas rebosantes de calorías.
En canto a vin pensei automaticamente na miña compañeira Patricia, que lle encanta o chocolate e é unha tola das nubes. Púxenme ao choio e fíxenlla, aínda que ela compartiuna con todos así houbo varias opinións, gustou a quen a probou, entre eles algúns quitarían as nubes. Ten que haber gustos para todo, non?
Encántame facer cousas para os demais, compartilas e verlles a cara de felicidade e que me digan que lles gusta. Sempre din que lles gusta, ás veces creo que non é certo, pero todos son amables e exprésano así. Ás veces penso que todo isto non é un acto de xenerosidade pola miña banda senón unha forma de alimentar o meu ego. Fágoo por eles ou é para vangloriarme??? Todos necesitamos recoñecemento e cada un búscao naquilo que cre que pode obtelo. Estou facendo unha autocrítica, unha reflexión sobre algo que en principio parece xenerosidade, pero realmente éo? Non vou ser tan dura comigo mesma, aínda que algo de certo nesta reflxión si que hai, á fin e ao cabo os demais tamén saen, en certo xeito, beneficiados, non?
 

 
En castellano
Reconozco que esta tarta es una americanada, no soy mucho de sucumbir a ellas, pero es una americanada deliciosa (sin despreciar nada de lo que venga de América, que todo debe ser bueno porque cada vez nos invade más su repostería). Me resultó tan curiosa la mezcla que no me pude resistir. Nunca antes lo había visto y resulta que es una mezcla de lo más común, galleta, chocolate y nubes. Lo peor de todo es que estoy descubriendo páginas americanas que van a ser un peligro porque se me antoja todo lo que veo. Quiero hacer todas esas tartas rebosantes de calorías.
En cuanto la vi pensé automáticamente en mi compañera Patricia, que le encanta el chocolate y es una loca de las nubes. Me puse manos a la obra y se la hice, aunque ella la compartió con todos así hubo varias opiniones, gustó a quien la probó, entre ellos algunos le quitarían las nubes. Tiene que haber gustos para todo, no?
Me encanta hacer cosas para los demás, compartirlas y verles la cara de felicidad y que me digan que les gusta. Siempre dicen que les gusta, a veces creo que no es cierto, pero todos son amables y lo expresan así. A veces pienso que todo esto no es un acto de generosidad por mi parte sino una forma de alimentar mi ego. Lo hago por ellos o es para vanagloriarme??? Todos necesitamos reconocimiento y cada uno lo busca en aquello que cree que puede obtenerlo. Estoy haciendo una autocrítica, una reflexión sobre algo que en principio parece generosidad, pero realmente lo es? No voy a ser tan dura conmigo misma, aunque algo de cierto en esta reflxión si que hay, al fin y al cabo los demás también salen, en cierto modo, beneficiados, no?
 
 
 
 
Ingredientes
Para a base
200 g de galletas digestive (medio paquete)
100 g de manteiga derretida
Para o recheo
250 g de chocolate negro para sobremesas
300 ml de nata
100 ml de leite (a miña era desnatada, se é enteira menos proporción de nata e máis de leite)
2 culleradas de azucre
2 ovos
Nubes (no meu pobo é difícil atopalas brancas, atopei da marca haribo que ten mesturadas brancas e rosas, non me chegaron as brancas e tiven que completar coas rosas)
En castellano
Ingredientes
Para la base
200 g de galletas digestive (medio paquete)
100 g de mantequilla derretida
Para el relleno
250 g de chocolate negro para postres
300 ml de nata
100 ml de leche (la mía era desnatada, si es entera menos proporción de nata y más de leche)
2 cucharadas de azúcar
2 huevos
Nubes (en mi pueblo es difícil encontrarlas blancas, he encontrado de la marca haribo que tiene mezcladas blancas y rosas, no me llegaron las blancas y tuve que completar con las rosas)
 
 
 
Elaboración
- Moemos as galletas (fágoo sempre na picadora)
- Derretemos a manteiga.
- Mesturamos todo ata que a galleta absorba toda a manteiga e cubrimos un molde, base e paredes. O molde que usei é desmontable, de 24 cm.
- Introducimos o molde cuberto coa galleta na neveira mentres imos facendo o recheo.
- Para o recheo: Quentamos o leite e a nata ata ferver, retiramos do lume e introducimos o chocolate.
- Mesturamos ata que o chocolate estea totalmente derretido.
- Engadimos o azucre e mesturamos.
- Batemos os dous ovos e incorporámolos á mestura. Debemos remover constantemente para que non se callen os ovos. No meu caso cando incorporei os ovos a mestura de chocolate xa estaba case fría.
- Sacamos a base de galleta da neveira e introducimos o líquido. Forneamos durante media hora en forno prequecido a 180º. O tempo de forneado e a temperatura é estimativo, cada forno ten os seus tempos. A torta estará feita cando vexamos que a parte superior está callada.
- Ao sacar a torta do forno acendemos o grill e deixamos que se vaia quentando mentres cubrimos a superficie da torta coas nubes.
- Volvemos meter a torta no forno para que se doure. Moito coidado porque o grill é perigoso, se nos pasamos 10 segundos a nosa torta pode ser un desastre e queimarse totalmente. As nubes vanse derretendo e vanse dourando, cando vexamos que están douradas sacamos a torta. Non pasa nada se abrimos o forno cada pouco para comprobar o dourado, é máis eu case teño a porta aberta para vixiar ben.
 
 
 

En castellano
Elaboración
- Molemos las galletas (lo hago siempre en la picadora)
- Derretimos la mantequilla.
- Mezclamos todo hasta que la galleta absorba toda la mantequilla y cubrimos un molde, base y paredes. El molde que he usado es desmontable y de 24 cm.
- Introducimos el molde cubierto con la galleta en la nevera mientras vamos haciendo el relleno.
- Para el relleno: Calentamos la leche y la nata hasta hervir, retiramos del fuego e introducimos el chocolate.
- Mezclamos hasta que el chocolate esté totalmente derretido.
- Añadimos el azúcar y mezclamos.
- Batimos los dos huevos y los incorporamos a la mezcla. Debemos remover constantemente para que no se cuajen los huevos. En mi caso cuando incorporé los huevos la mezcla de chocolate ya estaba casi fría.
- Sacamos la base de galleta de la nevera e introducimos el líquido. Horneamos durante media hora en horno precalentado a 180º. El tiempo de horneado y la temperatura es estimativo, cada horno tiene sus tiempos. La tarta estará hecha cuando veamos que la parte superior está cuajada.
- Al sacar la tarta del horno encendemos el grill y dejamos que se vaya calentando mientras cubrimos la superficie de la tarta con las nubes.
- Volvemos a meter la tarta en el horno para que se dore. Mucho cuidado porque el grill es peligroso, si nos pasamos 10 segundos nuestra tarta puede ser un desastre y quemarse totalmente. Las nubes se van derritiendo y se van dorando, cuando veamos que están doradas sacamos la tarta. No pasa nada si abrimos el horno cada poco para comprobar el dorado, es más yo casi tengo la puerta abierta para vigilar bien.
 
 
 También la he visto en gimme some oven y en pastry affair
 
 
domingo, 28 de octubre de 2012

ÑOQUIS (OU GNOCCHIS) DE CABAZA CON SALSA DE BOLETUS

ÑOQUIS (O GNOCCHIS) DE CALABAZA CON SALSA DE BOLETUS
Unha receita de outono 100%, cabaza, boletus, elaboración e a gozar dunha comida suculenta e que sae do cotián, polo menos para min. Chegaron ás miñas mans uns boletus de tres clases diferentes (erythropus, edulis e badio) e ocorréuseme facer salsa para poder conxelala e ir gozando destes deliciosos cogomelos en varias ocasións.
Teño que dar as grazas de novo ás mesmas persoas que me proporcionaron as cantharellus e as macrolepiotas, o que estou aprendendo e todo sen pór un pé no monte. Ademais de aprender gozo dunhas deliciosas comidas e descubro novos sabores que me están resultando moi agradables.
Nunca antes fixera ñoquis e tiña moita curiosidade, que mellor oportunidade para poder combinalos cos boletus. Mirei moitas receitas e é relativamente fácil, aínda que non é rápido, ten un proceso no que se necesita tempo e paciencia. A min abúrreme un pouco, aínda que seguro que a algunhas persoas pareceralles entretido. Desde logo non son para facer un día de présas. Para a próxima farei menos cantidade porque saen moitos, tiven que conxelar.


 
En castellano
Una receta de otoño 100%, calabaza, boletus, elaboración y a disfrutar de una comida suculenta y que sale de lo cotidiano, al menos para mi. Llegaron a mis manos unos boletus de tres clases diferentes (erythropus, edulis y badio)  y se me ocurrió hacer salsa para poder congelarla e ir disfrutando de estas deliciosas setas en varias ocasiones.
Tengo que dar las gracias de nuevo a las mismas personas que me proporcionaron las cantharellus y las macrolepiotas, lo que estoy aprendiendo y todo sin poner un pie en el monte. Además de aprender disfruto de unas deliciosas comidas y descubro nuevos sabores que me están resultando muy agradables.
Nunca antes había hecho ñoquis y tenía mucha curiosidad, que mejor oportunidad para poder combinarlos con los boletus. Miré muchas recetas y es relativamente fácil, aunque no es rápido, tiene un proceso en el que se necesita tiempo y paciencia. A mi me aburre un poco, aunque seguro que a algunas personas les parecerá entretenido. Desde luego no son para hacer un día de prisas. Para la próxima haré menos cantidad porque salen muchos, he tenido que congelar.

 
 
Ingredientes
Para a salsa de boletus
350 g de boletus (erythropus, edulis e badio)
2 allos porros
2 dentes de allo
1 pemento italiano
2 culleradas de coñac
200 ml de nata para cociñar.
sal e pementa.
Para os ñoquis
800 g de cabaza sen a pel (logo de cocela pesaba 444 g)
Fariña, necesitei uns 500 g, empecei con 300 g
1 ovo
Unha culleradiña de sal
En castellano
Ingredientes
Para la salsa de boletus
350 g de boletus (erythropus, edulis y badio)
2 puerros
2 dientes de ajo
1 pimiento italiano
2 cucharadas de coñac
200 ml de nata para cocinar.
sal y pimienta.
Para los ñoquis
800 g de calabaza sin la piel (después de cocerla pesaba 444 g)
Harina, he necesitado unos 500 g, empecé con 300 g
1 huevo
Una cucharadita de sal

 
 
Elaboración da salsa de boletus
- Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva, rustrimos o allo porro e o allo cordados moi finos (eu fágoo na picadora)
- Cando estea dourado incorporamos o pemento cortado en anacos moi pequenos (tamén o piquei na picadora). Deixamos que vaia abrandando.
- Para rematar introducimos os boletus cortados en anacos pequenos. Deixamos que se vaian facendo un pouco, salgamos e engadios a pementa ao noso gusto.
- Engadimos un bo chorro de coñac e deixamos que se consuma un pouco.
- Para rematar incorporamos ao conxunto a nata e integrámola ben.
- Xa podemos consumilo así, acompañado do que queiramos. Eu fíxeno acompañando a uns espaguetes e estaba delicioso.
- Se queremos facer salsa pasámolo pola batedora ata que quede moi fino. Se a queremos máis diluída con engadir un pouco de caldo (de polo, tenreira, verduras) ou un pouco de leite, listo (eu non o fixen)
- Esta salsa é ideal para acompañar carnes.


 
En castellano
Elaboración de la salsa de boletus
- Cubrimos el fondo de una sartén con aceite de oliva, pochamos el puerro y el ajo cordados muy finos (yo lo hago en la picadora)
- Cuando esté dorado incorporamos el pimiento cortado en trozos muy pequeños (también lo piqué en la picadora). Dejamos que vaya ablandando.
- Por último introducimos los boletus cortados en trozos pequeños. Dejamos que se vayan haciendo un poco, salamos.
- Añadimos un buen chorro de coñac y dejamos que se consuma un poco.
- Por último incorporamos al conjunto la nata y la integramos bien.
-Ya podemos consumirlo así acompañado de lo que queramos. Yo lo hice acompañando a unos espaguetis y estaba delicioso.
- Si queremos hacer salsa lo pasamos por la batidora hasta que quede muy fino. Si la queremos más diluída con añadir un poco de caldo (de pollo, ternera, verduras) o un poco de leche, listo (yo no lo hice)
- Esta salsa es ideal para acompañar carnes.

 
 
Elaboración dos ñoquis
Logo desta experiencia faría a metade das cantidades, saen moitos, poden dar unhas 10 racións e resulta un pouco pesado formar todos os ñoquis.
- Cocemos ou asamos a cabaza ata que estea tenra. Facemos puré e escurrémola un pouco. A cabaza solta moita auga. Deixamola escorrendo e que vaia enfriando.
- Mesturamos a cabaza, a fariña e o ovo e amasamos. A min fíxome falta moita fariña, a masa non collía corpo con 300 g, e fun engadindo ata que a masa foi manexable, aínda que sempre me quedou pegañenta, para manexala necesitei ter a superfie de traballo e as mans enfariñadas, decidín non engadir máis fariña, parecíame demasiada.
- Collemos porcións de masa e facemos unha tira deslizándoa, coas palmas das mans, sobre a superficie de traballo enfariñada. Cortamos en anacos pequenos e se queremos dámoslle forma, tamén  podemos deixalos así. Debemos de ter coidado e enfariñalos ben porque se non pegaranse.
- Repetimos a operación ata acabar a totalidade da masa. Para darlle as fendeduras típicas usei un garfo, deslizando o anaquiño de masa polos dentes do garfo (teño que confesar que só o fixen cos da foto).
- Unha vez formados os ñoquis, introducímolos en auga fervendo con sal. Iranse ao fondo, cando suban á superfie retirámolos.
- Mesturamos os ñoquis coa salsa de boletus. Espolvoreamos cun pouco de albahaca e xa temos unha comida de luxo.
- Como me sobraron moitos ñoquis decidín conxelalos. Segundo me dixo Patt de Cocinando para Lola, conxelan moi ben e cócense directamente sen desconxelar.
 

 
En castellano
Elaboración de los ñoquis
Después de esta experiencia haría la mitad de las cantidades, salen muchos, pueden dar unas 10 raciones y resulta un poco pesado formar todos los ñoquis.
- Cocemos o asamos la calabaza hasta que esté tierna. Hacemos puré y la escurrimos un poco. La calabaza suelta mucha agua. Dejamos que se enfríe mientras escurre.
- Mezclamos la calabaza, la harina y el huevo y amasamos.  A mi me hizo falta mucha harina, la masa no cogiá cuerpo con 300 g, y fui añadiendo hasta que la masa fue manejable, aunque siempre me quedó pegajosa, para manejarla necesité tener la superfie de trabajo y las manos enharinadas, decidí no añadir más harina, me parecía demasiada.
- Cogemos porciones de masa y hacemos una tira deslizándola, con las palmas de las manos, sobre la superficie de trabajo enharinada. Cortamos en trozos pequeños y si queremos le damos forma,  podemos dejarlos así. Debemos de tener cuidado y enharinarlos bien porque si no es así se pegarán unos aotros.
- Repetimos la operación hasta terminar la totalidad de la masa. Para darle las hendiduras típicas usé un tenedor, deslizando el trocito de masa por los dientes del tenedor (tengo que confesar que solo lo hice con los de la foto).
- Una vez formados los ñoquis, los introducimos en agua hirviendo con sal. Se irán al fondo, cuando suban a la superfie los retiramos.
- Mezclamos los ñoquis con la salsa de boletus. Espolvoreamos con un poco de albahaca y ya tenenos una comida de lujo.
- Como me sobraron muchos ñoquis decidí congelarlos. Según me dijo Patt de Cocinando para Lola, congelan muy bien y se cuecen directamente sin descongelar.

 


domingo, 21 de octubre de 2012

GALLETAS BRANCO E NEGRO

Estas galletas son desas receitas que tes en pendentes e que che apetece moito facer porque están moi vistas na rede, pero que vas pospondo e tampouco sabes a razón. Ao velas en tantos blogs diste que teñen que estar boas porque tanta xente non pode estar equivocada.Fixen a comprobación e é a mesma receita en todos sitios, por iso non vou pór ningún referente, se pomos nun buscador "galletas branco e negro" podemos comprobar que a receita repítese.
Unha vez que as probei explícome a razón da súa popularidade, non pasan indiferentes, son unhas galletas diferentes na súa textura, na súa forma e por encima están deliciosas. O que me gustaría saber é quen inventou tal delicia.
En castellano
Estas galletas son de esas recetas que tienes en pendientes y que te apetece mucho hacer porque están muy vistas en la red, pero que vas posponiendo y tampoco sabes la razón. Al verlas en tantos blogs te dices que tienen que estar buenas porque tanta gente no puede estar equivocada. He hecho la comprobación y es la misma receta en todos sitios, por eso no voy a poner ningún referente, si ponemos en un buscador "galletas blanco y negro" podemos comprobar que la receta se repite.
Una vez que las he probado me explico la razón de su popularidad, no pasan indiferentes, son unas galletas diferentes en su textura, en su forma y por encima están deliciosas. Lo que me gustaría saber es quien inventó tal delicia.
 
 
 
Ingredientes
250 g de chocolate negro
60 gr de manteiga
100 g de azucre
2 ovos
200 g de fariña
1 cullerada de royal
1 chisco de sal
Azucre glass para rebozar
En castellano
Ingredientes
250 g de chocolate negro
60 gr de mantequilla
100 g de azúcar
2 huevos
200 g de harina
1 cucharada de royal
1 pizca de sal
Azúcar glass para rebozar
 
 
 
Elaboración
- Fundimos o chocolate coa manteiga no micro. Mirámolo con frecuencia para que o chocolate non se queime, cada 30 sg aproximadamente
- Batemos os ovos co azucre ata que branquee a mestura.
- Engadimos aos ovos o chocolate fundido coa manteiga e mesturamos ben.
- Para rematar, incorporamos a fariña tamizada, o royal e o sal. Mesturamos ben.
- Unha vez feita a masa metémola na neveira por espazo dunha hora, máis ou menos.
- Sacamos a masa da neveira e facemos boliñas coas mans. Coidado que se pega un pouco. Se nas mans pomos un pouco de azucre glass xa non se pegará. Rebozamos xenerosamente as bolitas no azucre e ímolas depositando nunha bandexa de forno cuberta con papel de fornear. Deben poñerse un pouco separadas porque se chafan e medran bastante.
- Forneamos en forno prequecido a 180º durante 15 minutos (ou algo menos). Non debemos pasarnos de tempo para que queden tenras por dentro. Póñoas na parte central do forno e os últimos 3-4 minutos súboas un nivel (isto é o que debo facer no meu forno, cada forno funciona dun xeito diferente)
 
 

En castellano
Elaboración
- Fundimos el chocolate con la mantequilla en el micro. Lo miramos con frecuencia para que el chocolate no se queme, cada 30 sg aprximadamente
- Batimos los huevos con el azúcar hasta que blanquee la mezcla.
- Añadimos a los huevos el chocolate fundido con la mantequilla y mezclamos bien.
- Por último, incorporamos la harina tamizada, el royal y la sal. Mezclamos bien.
- Una vez hecha la masa la metemos en la nevera por espacio de una hora, más o menos.
- Sacamos la masa de la nevera y hacemos bolitas con las manos. Cuidado que se pega un poco. Si en las manos ponemos un poco de azúcar glass ya no se pegará. Rebozamos generosamente las bolitas en el azúcar y las vamos depositando en una bandeja de horno cubierta con papel de hornear. Deben ponerse separadas porque tienden a espandirse y crecen bastante.
- Horneamos en horno precalentado a 180º durante 15 minutos (o algo menos, unos 12-13). No debemos pasarnos de tiempo para que queden tiernas por dentro. Las pongo en la parte central del horno y los últimos 3-4 minutos las subo un nivel (esto  es lo que funciona en mi horno, cada horno tiene sus peculiaridades)



domingo, 14 de octubre de 2012

BOLAS DE PATACA CON INTERIOR DE CANTHARELLUS

Non acostumo a cociñar cogomelos, non porque non me gusten que si me gustan, pero non adoito compralas a non ser os champiñóns e non sei dicir o por que. Aínda que ultimamente teño a sorte de que me surten a domicilio e o que non fixen nunca, pois nunha semana xa van dúas receitas de cogomelos.
Son os pais dun compañeiro os que van ao monte a collelas e eu degústoas. Son moi afeccionados á micoloxía, pertencen á Asociación Micolóxica Sendeiriña de Negreira. Como a mamá sabe que eu a isto de cociñar non lle fago noxos pois faimas chegar e eu encantada discurrindo receitas ricas. Non me cansarei de darlles as grazas, miles de grazas familia.
Quería facer algo diferente e pensando, pensando ocorréuseme isto, para saírse un pouco do tradicional. A min gustoume moito, non é unha receita sinxela, dado que ten as súas voltas, mánchase bastante, aínda así vale a pena.


En castellano
No acostumbro a cocinar setas, no porque no me gusten que sí me gustan, pero no suelo comprarlas a no ser los champiñones y no sé decir el por qué. Aunque últimamente tengo la suerte de que me surten a domicilio y lo que no he hecho nunca, pues en una semana ya van dos recetas de setas.
Son  los padres de un compañero los que van al monte a cogerlas y yo las degusto. Son muy aficionados a la micología, pertenecen a la Asociación Micológica Sendeiriña de Negreira. Como la mamá sabe que yo a esto de cocinar no le hago ascos pues me las hace llegar y yo encantada discurriendo recetitas ricas. No me cansaré de darles las gracias, miles de gracias familia.
Quería hacer algo diferente y pensando, pensando se me ocurrió esto, para salirse un poco de lo tradicional. A mi me ha gustado muchísimo, no es una receta sencilla, dado que tiene sus vueltas, se mancha bastante, aún así vale la pena.
 
 
 

Ingredientes
Cogomelos (neste caso cantharellus) (non sei a cantidade cada un que lle poña a gusto, non son necesarias demasiadas para estas cantidades)
3 rebandas de touciño entrefebrado afumado
medio pemento verde ou vermello
unha cebola pequena
1 dente de allo
3 patacas grandes
25 gr de manteiga
Un anaquiño de queixo (neste caso era de Arzúa Ulloa, pode ser calquera queixo cremoso) (opcional)
Dous ovos e pan relado para rebozar
Aceite e sal

En castellano
Ingredientes 
Setas (en este caso cantharellus) (no sé la cantidad cada uno que le ponga a gusto, no son necesarias demasiadas para estas cantidades)
3 lonchas de bacon ahumado
medio pimiento verde o rojo
una cebolla pequeña
1 diente de ajo
3 patatas grandes
25 gr de mantequilla
Un trocito de queso (en este caso era de Arzúa Ulloa, puede ser cualquier queso cremoso) (opcional)
Dos huevos y pan rallado para rebozar
Aceite y sal
 
 
 
 
 
 Elaboración
- Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva, cando estea quente torramos o touciño entrefebrado cortado moi fino (outra opción tamén pode ser xamón ou chourizo)
- Pochamos a cebola e o allo cordado moi finos (eu fágoo na picadora)
- Cando a cebola estea dourada incorporamos o pemento cortado en anacos moi pequenos. Deixamos que vaia abrandando.
- Por último introducimos os cantharellus cortados en anacos pequenos. Deixamos que se vaian facendo, podemos salgar se o cremos conveniente. Soltan moita auga. Cando vexamos que están feitos, retirámolos a un prato cunha escumadeira. Se inclinamos un pouco o prato escorrerase toda a auga.
- Cocemos as patacas en auga con sal. Unha vez cocidas esmagámolas cun garfo e mesturámolas coa manteiga.
- Nun anaco de filme estendemos un pouco do puré de pataca, colocamos na parte central os cantharellus e poñémoslle enriba un anaquiño de queixo (ao min gústame todo máis con queixo, non podo evitalo)
- Se collemos as puntas do anaco de filme subimos o puré e axúdanos a que se faga a bóla e se cubra todo o recheo co puré. A continuación coas mans dámoslle forma.
- Pasamos, con coidado a bóla, por pan relado, polo ovo batido e por último con pan relado.
- Frítense en abundante aceite de oliva quente.
 
 
 
 
En castellano
Elaboración
- Cubrimos el fondo de una sarten con aceite de oliva, cuando esté caliente tostamos el beicon cortado muy fino (otra opción también puede ser jamón o chorizo)
- Pochamos la cebolla y el ajo cordados muy finos (yo lo hago en la picadora)
- Cuando la cebolla esté dorada incorporamos el pimiento cortado en trozos muy pequeños. Dejamos que vaya ablandando.
- Por último introducimos los cantharellus cortados en trozos pequeños. Dejamos que se vayan haciendo, podemos salar si lo creemos conveniente. Sueltan mucha agua. Cuando veamos que están hechos, los retiramos a un plato con una espumadera. Si inclinamos un poco el plato se escurrirá toda el agua.
- Cocemos las patatas en agua con sal. Una vez cocidas las aplastamos con un tenedor y las mezclamos con la mantequilla.
- En un trozo de film extendemos un poco del puré de patata, colocamos en la parte central los cantharellus y le ponemos encima un trocito de queso (a mi me gusta todo más con queso, no puedo evitarlo)
- Si cogemos las puntas del trozo de film subimos el puré y ayudanos a que se haga la bola y se cubra todo el relleno con el puré. A continuación con las manos le damos forma.
- Pasamos, con cuidado la bola, por pan rallado, por el huevo batido y por último con pan rallado.
- Se fríen en abundante aceite de oliva caliente.
 
 
 
 
 
 
miércoles, 10 de octubre de 2012

HOJALDRE RELLENO DE MACROLEPIOTA PROCERA, JAMÓN Y ROQUEFORT

Ás veces chegan ás nosas mans agasallos inesperados que nos alegran o día e que nos fan ver que é moi agradable estar rodeada de xente fantástica para poder compartir porque compartindo gáñase. Este é o caso do ingrediente principal desta receita, os cogomelos, un agasallo inesperado e moi agradable, por isto debo dar moitas grazas a quen as merece, a quen entende disto de cogomelos, membros da Asociación Micolóxica "SENDEIRIÑA" de Negreira.
Pois ben, cando me vin cos cogomelos en cuestión nas miñas mans pensei como podería preparalas, o agasallador deume varias suxestións, dirixido por quen sabe preparalas ben, todas elas moi tentadoras. Así e todo puxen a cabeza a funcionar, o primeiro que pensei foi combinalos con xamón, logo pensei que un pouco de queixo non lles estaría mal e por último acordoume a masa follada que tiña no conxelador que me sobrara de cando fixen os hoxaldres con cebola caramelizada e queixo brie. Unha vez pensado todo isto acordeime que, xa fai un tempo, a miña querida Natalia de Cocino y disfruto publicara unha receita na que había parte destes ingredientes, e non era parte, eran todos, como son as cousas, eh? Vaia memoria que teño cando quero e cando algo me gusta ou me interesa, a receita ten data de decembro do 2009, case tres anos e aínda a tiña na memoria.  Total, unha vez que atopei a súa receita vexo que o queixo que ela usaba era queixo azul, ao principio intimidoume un pouco porque eu ao queixo azul téñolle moito respeto, está ben, pero na súa xusta medida, non é o meu queixo preferido. Atrevinme con el e podo dicir que foi todo un acerto. Agora entendo por qué se quedou esta receita gravada na miña memoria, porque tiña que probala, unha delicia altamente recomendable.


En castellano
A veces llegan a nuestras manos regalos inesperados que nos alegran el día y que nos hacen ver que es muy agradable estar rodeada de gente fantástica para poder compartir porque compartiendo se gana. Este es el caso del ingrediente principal de esta receta, las setas, un regalo inesperado y muy agradable, por esto debo dar muchas gracias a quien las merece, a quien entiende de esto de setas, miembros de La Asociación Micológica "SENDEIRIÑA" de Negreira.
Pues bien, cuando me vi con las setas en cuestión en mis manos pensé como podría prepararlas, el agasajador me dio varias sugerencias, dirigido por quien sabe prepararlas bien, todas ellas muy tentadoras. De todas formas puse la cabeza a funcionar, lo primero que pensé fue combinarlas con jamón, luego pensé que un poco de queso no les estaría mal y por último me acordé del hojaldre que tenía en el congelador sobrante de cuando hice los hojaldres con cebolla caramelizada y queso brie. Una vez pensado todo esto me acordé que, ya hace un tiempo, mi querida Natalia de Cocino y disfruto había publicado una receta en la que había parte de estos ingredientes, y no era parte, eran todos, como son las cosas, eh? Vaya memoria que tengo cuando quiero y cuando algo me gusta o me interesa, la receta tiene fecha de diciembre del 2009, casi tres años y aún la tenía en la memoria. Total, una vez que encontré su receta veo que el queso que ella usaba era queso azul, al principio me intimidó un poco porque yo al queso azul le tengo mucho respeto, está bien, pero en su justa medida, no es mi queso preferido. Me atreví con él y puedo decir que fue todo un acierto. Ahora entiendo por qué se quedó esta receta grabada en mi memoria, porque tenía que probarla, una delicia altamente recomendable.



Ingredientes (non poño cantidades porque non as sei, fun facendo co que tiña)
Cogomelos (neste caso era macrolepiota procera tamén chamada zarrota ou choupín)
2 dentes de allo
Aceite de oliva
Xamón serrano en taquiños, era unha loncha gordiña de medio centímetro (tamén lle puxen un pouco de restos de polo)
Nata líquida (2-3 culleradas)
Queixo roquefort (uns 50 g)
sal
Masa follada
1 ovo para pintar
En castellano
Ingredientes (no pongo cantidades porque no las sé, fui haciendo con lo que tenía)
Setas (en este caso eran macrolepiota procera también llamada zarrota o choupín)
2 dientes de ajo
Aceite de oliva
Jamón serrano en taquitos, era una loncha gordita de medio centímetro (también le puse un poco de restos de pollo)
Nata líquida (2-3 cucharadas)
Queso roquefort (unos 50 g)
sal
Hojaldre
1 huevo para pintar


Preparación
- Cubrimos o fondo dunha tixola con aceite de oliva e douramos nel os dentes de allo.
- Engadimos as setas picadas e deixamos que se fagan. Soltarán moita auga. Introducimos o xamón e dámoslle unhas voltas, se é necesario engádese sal.
- Retiramos da tixola cunha escumadeira. Para que solte a auga pódese poñer o prato, ao que se retiran, un pouco inclinado.
- Deixamos que a auga da tixola se consuma un pouco e engadimos un par de culleradas de nata e un pouco de queixo. Ligamos a salsa e engadimos as setas co xamón (neste punto engadinlle un pouco de restos de polo ao forno). Mesturamos ben .
-  Estiramos a masa follada, podemos facelo da forma que máis nos guste ou que nos sexa máis cómodo. Podemos facelo como se fora unha empanada. Masa, dispoñer o recheo e cubrir con masa, selando ben os bordos e facéndolle algún burato na parte superior. Nesta ocasión optei por facelo en forma de trenza, para elo dividimos, de maneira imaxinaria, o rectángulo de masa en tres partes iguais, dispomos o recheo na parte central e facemos uns cortes oblícuos nos laterais que imos cruzando encima do recheo. Pintamos con ovo batido.
- Depositamos a trenza nunha bandexa de forno forrada con papel de fornear.
- Metemos no forno prequecido a 200º por espazo de media hora, ou hasta que vexamos que está dourado.




En castellano
Preparación
- Cubrimos el fondo de una sartén con aceite de oliva y doramos en él los dientes de ajo.
- Añadimos las setas en trocitos  y dejamos que se hagan. Soltarán mucha agua. Introducimos el jamón y le damos unas vueltas, si es necesario se añade sal.
- Retiramos de la sartén con una espumadera. Para que suelte el agua se puede poner el plato,  al que se retiran, un poco inclinado.
- Dejamos que el agua de la sartén se consuma un poco y añadimos un par de cucharadas de nata y un poco de queso. Ligamos la salsa y añadimos las setas con el jamón (en este punto le añadí un poco de restos de pollo al horno). Mezclamos bien. Retiramos del fuego.
- Estiramos el hojaldre, podemos hacerlo de la forma que más nos guste o que nos sea más cómodo. Podemos hacerlo como si fuera una empanada. Masa, disponer el relleno y cubrir con masa, sellando bien los bordes y haciéndole algún agujero en la parte superior. En esta ocasión opté por hacerlo en forma de trenza, para ello dividimos, de manera imaginaria, el rectángulo de masa en tres partes iguales, disponemos el relleno en la parte central y hacemos unos cortes oblícuos en los laterales que vamos cruzando encima del relleno. Pintamos con huevo batido.
- Depositamos la trenza en una bandeja de horno forrada con papel de hornear.
- Metemos en el horno precalentado a 200º por espacio de media hora, o hasta que veamos que está dorado.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...